Zabawa w gołębia i karalucha, czyli językowe igraszki!

    Tak się w moim życiu jakoś fortunnie bądź nie złożyło, że poświęciłam sporo czasu językom. I nie mówię konkretnie o takowej części ciała, ani o naszej pięknej słowiańskiej mowie nasyconej szelestami i świstami - moje serce i język pognały w kierunku Europy Zachodniej. Jednak znajomość języków romańskich zburzyła mój światopogląd. Zostałam wychowana w czasach, w których tytuł Casa Blanca oraz imię Paloma kojarzyły się romantycznym istotom ze wspaniałą historią miłosną pełną namiętności i sprzeczności, a co druga osoba pląsała pod prysznicem nucąc jakże znany refren La cucaracha, la cucaracha. W związku z tym, gdy poznałam znaczenie tych słów o mało nie utonęłam w morzu łez rozpaczy. Dlaczego? Bo Casa Blanca brzmiąca jak niespełniona obietnica, to po prostu Biały Dom; Paloma, będąca w naszych oczach uosobieniem gorącej namiętności i kobiecości, to nic innego jak gołąb, a rytmiczne La cucaracha to zwyczajnie paskudny... karaluch! I jak tu nie stracić sensu istnienia?! Zresztą nie tylko Paloma kryje w sobie (w tym przypadku skrzydlatą!) tajemnicę. Inne kultowe imiona rodem z brazylijskich telenoweli nie zostają daleko w tyle, choć trzeba przyznać, że w naszym języku prezentują się zdecydowanie urokliwiej niż pospolity gołąb. I tak np. niewidoma Esmeralda, była szmaragdem; zbuntowana Milagros stanowiła cud(y); a Esperanzę wypełniała nadzieja. Podobnie jest z nazwami czyhającymi na nas w życiu codziennym. Dla fanów bananów może być zaskoczeniem, że pożerają dziewczynki czyli Chiquity, a dla zakupoholików fakt, że robią zakupy w dziwnych tak naprawdę miejscach, bowiem Carrefour okazuje się być skrzyżowaniem, Camaïeu oznacza obraz namalowany różnymi odcieniami tego samego koloru a Auchan nie jest wcale słowikiem ani innym ptakiem, na co mógłby wskazywać skrzydlaty przyjaciel widniejący w logo sklepu, bo Auchan nie znaczy akurat zupełnie nic! Ale co poradzić? C'est la vie!

    Ok, ale vite, vite wróćmy do sedna sprawy, przeżywając swoiste déjà vu, czyli przejdźmy szybko do tego, co już widzieliśmy. Choć w tym miejscu zdecydowanie fortunniej byłoby napisać - co już przeczytaliśmy. Na szczęście, język francuski przygotowany jest na każdą okoliczność i teraz podsuwa nam wyrażenie déjà lu. Tak, tak istnieją jeszcze inne formy tego jakże zacnego zwrotu: déjà lu czyli już przeczytane, déjà entendu (już słyszane); a dla rzadko doświadczających takowych doznań jest i druga strona medalu: jamais vu (nigdy niewidziane), jamais entendu (nigdy niesłyszane) czy jamais lu (nigdy nieczytane). Sacrebleu! I kto by pomyślał, że istnieje tyle kombinacji tej frazy? Nawet Victor Hugo (wymawiany 'ugo' nie 'hugo', błagam!) byłby w szoku jak i Wy... gdyby oczywiście tego nie wiedział.

   Na koniec kołacze mi po głowie jeszcze refren popularnej przed około dziesięcioma laty piosenki śpiewanej przez Juanesa i jego Camisa negra. Któż nie bawił się przy tym zacnym utworze i nie podśpiewywał egzotycznie brzmiących słów, by po wszystkim dowiedzieć się, że autor piosenki był po prostu dumnym posiadaczem czarnej koszuli. No i gdzie ta magia pięknie brzmiących słów w języku obcym? Toż to zwyczajnie la vida loca! Zatykajmy więc uszy, wyłączajmy szare komórki i upajajmy się niewiedzą, bo brzmi ona zdecydowanie lepiej! 

 

Mini słowniczek stworzony specjalnie dla tych bardziej wnikliwych:

• la bouche - (fran.) usta
• los ojos - (hiszp.) oczy
  
• C'est la vie! - (fran.) dosłownie "To jest życie", ale w naszym języku brzmi bardziej jak "Sorry, mamy taki klimat!"
• Sacrebleu! - (fran.) "psiakrew", a nawet "psiakrewka" na potrzebę maluchów, bo to przecież tekst z kultowej bajki (pamiętacie chyba Baltazara Gąbkę?) 
  
• la vida loca - (hiszp.) "szalone życie". Swoją drogą naprawdę interesujący jest fakt, że w języku hiszpańskim życie to la vida, wymawiane jako 'la bida'. Zbieg okoliczności?
• mi corazón - (hiszp.) moje serce